Wat wil je weten over mij?

Wanneer is Léah geboren en groot was ze?

🥁 Tadaaa… hier ben ik dan!

Op 19 juni om 11.08 uur kwam ik met mijn billetjes eerst ter  wereld.
50 cm lang, 3,25 kg sterk.

Een klein wonder met grote plannen! 🌟

Klaar om samen op pad te gaan!

Op wie ik lijk?
Mama zegt op papa.
Papa zegt op mama.
Ik denk: op een baby, die honger en weinig geduld heeft. En da’s al behoorlijk schattig, toch?

Mijn mama en papa wilden graag een naam met verwijziging naar een grootouder.

En zo kwam Léah er: een knipoog naar mijn overgrootmoeder Lea.

Een lieve, rustige vrouw met gouden handen,
een harde werker die altijd met veel liefde tijd maakte voor haar kleinkinderen.
Altijd zin in een klein avontuur (of een groot dessert).

Ik kreeg dus een naam met geschiedenis,
een naam waarin het verleden zachtjes verder leeft.

Maar de rest van mijn verhaal?

Dat schrijf ik helemaal zelf.. op mijn eigen tempo, met mijn eigen stempel.

Misschien wel met net zo’n warm hart als mijn overgrootmoeder. 💛

Elke kleine ontdekkingsreiziger heeft gidsen nodig.

Voor Léah zijn dat geen sterren of landkaarten,
maar twee mensen met een gouden hart.

 

Meter: Stéphanie Ectors
Peter: Jordy Konix

 

Ze snuffelden nieuwsgierig aan mijn voetjes alsof ik een nieuw speeltje was. 

Tijdens de zwangerschap hadden ze totaal niet door dat ik onderweg was. 

Mama’s dikke buik vonden ze gewoon een lekker warm kussen. 

Maar nu ik er echt ben, wijken ze geen seconde van mijn zijde. 

Ze volgen mij overal en komen kijken als ik nog maar het kleinste geluidje maak.

Ik ben goedgekeurd en officieel opgenomen in de roedel!

Mama en papa waren dolgelukkig toen ze wisten dat ik onderweg was.
Ze keken zó hard uit naar mijn komst ! 

Ondertussen bleven ze volop genieten van de zwangerschap:

sporten, werken in de tuin, een reisje met vrienden naar Frankrijk en tussendoor dromen over hoe ik eruit zou zien. 

Op elke echo lag ik netjes… omgekeerd ! 
Steeds weer in stuit, met mijn voetjes naar beneden.
Mama heeft van alles geprobeerd:
ondersteboven liggen op de strijkplank, hangend uit de zetel, moxa-therapie door mijn papa en zelfs een draaipoging in het ziekenhuis.
Maar ik bleef lekker koppig zitten zoals ik wilde.

En dus ben ik iets vroeger dan verwacht geboren.

Uiteindelijk werd er een keizersnede gepland.
Een moment waar mama en papa met een klein hartje naartoe leefden, 
een tikkeltje spannend, maar ook vol verwachting!

En zo begon mijn leven met een beetje structuur…
Net zoals mijn papa het graag heeft. Blijkbaar lijk ik nu al een beetje op hem.

Maar mama en papa?
Die zijn vooral heel blij dat ze mij nu al mogen vastpakken.

We vinden het superfijn als je op bezoek wil komen! 

Léah doet haar best om een ritme te vinden (en wij ook 😅),dus een seintje vooraf is altijd welkom.

Zo zorgen we dat er tijd is om rustig bij te babbelen, zonder dat er net een pamperoorlog aan de gang is. 🍼💛

Wie goed naar mijn geboortekaartje kijkt,
ziet dat ik een paar dingen heb meegenomen voor onderweg:

Een pijl en boog – om dromen van ver te raken,

Een dekentje – om onder te kruipen als de sterren opkomen,

Een rugzakje – voor kleine vondsten en grote geheimen,

Een kompas – zodat ik altijd mijn eigen pad terugvind,

Een knapzak – vol boterhammen met choco en stoere plannen,

en een heuptasje – met hondensnoepjes voor Marcel en Walter. 🐾

Maar mijn rugzak zit niet alleen vol spullen.


Hij is ook gevuld met dingen die je niet kunt kopen,
maar die me een leven lang zullen vergezellen:

Een flinke scheut vertrouwen – om te mogen vallen én weer op te staan.

Een dikke laag liefde – zacht genoeg om te troosten, sterk genoeg om te dragen.

Zachtheid – voor mezelf, en voor de wereld om me heen.

Een snuifje moed – zelfs als mijn voetjes nog klein zijn.

En helemaal onderaan?
Een beetje glitter.
Voor de dagen die wat extra licht kunnen gebruiken.

Want elk avontuur begint
met een rugzak vol onzichtbare schatten.